Van saai naar stijl: een zwembadterras geïnspireerd door Valencia's street art

What were they thinking?

Ons huis in Vilamarxant, Valencia, staat op een perceel van ongeveer 3000 vierkante meter. Het grootste gedeelte bestaat uit boomgaarden vol fruitbomen, maar het heeft ook een groot zwembad met een groot terras. Het zwembad ligt hoog op het perceel. Veel zwembaden in dit gebied bevinden zich op het hoogste deel van het land, want als je het zwembad leeg laat lopen, stroomt het via een irrigatie systeem naar de boomgaarden en voedt het de bomen. Lekker slim!

Het wordt hier heet. Heel heet. Je zou denken dat mensen schaduw zouden toejuichen, omdat je gewoon in de zon levend gefrituurd wordt. Maar niet op bij ons zwembad. Het bestaat uit niets anders dan tegels, behalve een raar stukje aan de achterkant. Deze ruimte ligt wat lager dan het eigenlijke zwembad en het terras aan de zijkant, bedekt met... tja wat precies?

Het lijkt op een lelijk groen tapijt (misschien kunstgras uit de jaren 70?), op z'n plaats gehouden met tegels. Het was niet erg mooi... of functioneel. Geen idee wat de vorige bewoners in gedachten hadden hier...

Onze buren vertelden me dat ze de vorige eigenaren de trap op en af zagen rennen om een duik te nemen om vervolgens te schuilen in de veiligheid van de schaduw van ons overdekte terras bij het huis. Er is toch een betere manier om te zwemmen in de zomer, lijkt me?

Valenciaanse street art

Valencia staat bekend om zijn straatkunst. Uber coole graffiti kunstwerken die je overal in de stad kunt vinden. Ook in Vilamarxant! Ik wist meteen dat ik daar iets mee wilde doen. We spraken met de eigenaar van de plaatselijke verfwinkel en vroegen haar of ze iemand kende die geïnteresseerd zou zijn.

Het bleek dat een vriend van haar zoon een getalenteerde afgestudeerde beeldend kunstenaar is, en ook nog eens graffiti en tattoo-artiest was. We vroegen Omar om langs te komen en hij was meteen enthousiast over het project. Ik wil niemands creatieve stijl in de weg staan en gaf hem slechts 3 regels:

1. Niks aanstootgevends

2. Geen primaire kleuren

3. Haal je inspiratie uit de natuur

Verder zei ik: verras ons maar! En dat deed hij zeker!

Graffiti kunst is een heel proces!

En ik heb er met veel plezier naar gekeken! Ik zou willen dat ik zo iets vanuit het niets kon creëren. Manlief en ik hadden de muur al geprept en alle losse stukjes stuc verwijderd. Toen schilderden de jongens (Omar bracht een buddy mee) de muur wit voordat ze begonnen met de outline. Zo interessant om te zien hoe een kunstwerk langzaam vorm krijgt. Zie hieronder voor een impressie van het hele proces.

De visie achter dit kunstwerk zijn twee trekvogels (manlief en ik) die vanuit de grote stad naar het zuiden vliegen naar het zonnige platteland.

En toen het terras nog....

Ondertussen zijn we aan de slag gegaan met het terras. Je moet je even voorstellen dat we in Spanje op rustieke grond wonen. Dit betekent onder meer dat je geen vaste constructies mag bouwen. Dit maakte ons dus beperkt in wat we konden doen. Geen betonnen funderingen of gebouwen die permanent aan de grond zijn bevestigd.

Ook het feit dat dit stukje van onze tuin een beetje moeilijk te bereiken is, zorgde voor wat problemen (voornamelijk voor manlief, die vrachtwagenladingen (letterlijk) beton moest dragen en de trap op moest slepen).

Samen met onze buurman José, die a) lief is, b) een loodgieter en c) daarnaast eigenlijk gewoon alles kan, hebben we de rand van ons terras en de pilaren voor onze overkapping gemaakt. Omdat schaduw toch echt de eerste prioriteit was. Ik heb gekozen voor een mooie eenvoudige, zwarte pergola van Leroy Merlin, die het graffitikunstwerk perfect zou omlijsten.

Tonnen en tonnen zand

Toen de randen klaar waren, moesten we het gebied vullen om het gelijk te maken met het zwembad. En wauw, hebben wij even de benodigde hoeveelheid zand onderschat? Het kleine camionnetje moest drie keer terugkomen met tonnen en tonnen zand om deze ruimte te vullen. En het de trap op dragen in 40 graden hitte is geen kattepis! Al met al heeft het wat langer geduurd dan we hadden verwacht, maar we zijn er uiteindelijk toch gekomen.

Vlonder of gras?

Oorspronkelijk had ik mijn zinnen op een houten dek gezet. Hiervoor zou echter een betonnen plaat nodig zijn geweest, of een ander type semi-vaste constructie, waarvoor we geen vergunning zouden krijgen. Dus besloten we om voor gras te gaan. Kunstgras dan wel, want het zou onmogelijk zijn geweest om op die plek echt gras in leven te houden. Bovendien hou ik van nepgras, en daar schaam ik me mooi niet voor.

Het is comfortabel op je blote voetjes, gemakkelijk te onderhouden en ziet er altijd goed uit. Ik ben blij dat de omstandigheden ons ertoe hebben gebracht om toch gras te gebruiken, omdat de verschillende texturen echt bijdragen aan de look en feel van het zwembadterras. Het moeilijkste was om het zand eronder stevig en vlak te krijgen, zodat het gras een nette afwerking zou krijgen.

De overkapping bouwen

Het bouwen van de pergola was daarna een fluitje van een cent. Nou, makkelijk voor mij om te zeggen want ik keek alleen maar toe, maar manlief en José zeiden dat in vergelijking met het zand en beton, dit net een spelletje scrabble was. Het duurde een paar uur en het stond. Holy moly, dat was nog eens een hele transformatie, en dat in één ochtendje! En we hadden schaduw!!

En nu de finishing touches

We hebben niet het hele gebied met gras bedekt. Het was niet echt nodig, bovendien zou er drie keer zoveel tonnen zand en beton voor moeten komen. Wat we wel hadden, waren prachtige boomstammen van de den die we uit een ander deel van de tuin hadden verwijderd. Deze den stond op het punt op het huis te vallen. Met een stam van (ik doe een gok) 30 meter hoog, leverde dit ons een flink wat materiaal op om iets leuks mee te doen!

We besloten er een kunstwerk van te maken voor de bij graffitimuur. Of een kinderspeeltuin. Of een jachtgebied voor katten indringers. Allemaal afhankelijk van wie je het vraagt ​​(mijn kinderen of de hond). Het voegt interesse, gelaagdheid en textuur toe en ziet er absoluut fantastisch uit. We hebben de stukjes tussen de stammen opgevuld met kiezelstenen om de look af te maken.

Ook al is het gras heerlijk om op te zitten, ik ben natuurlijk op zoek gegaan naar de perfecte lounge bank voor buiten. En ik heb hem gevonden! Deze houten beauty van Bauhaus maakt het plaatje helemaal af. De grote lage tafel is perfect voor de borrel terwijl je geniet van het uitzicht op het zwembad, de sinaasappelboomgaarden en de bergen in de verte. Ik heb wat leuke lampen op zonne-energie toegevoegd om de look af te maken.

Genieten van schaduw!

Ik ben superblij met hoe het geheel geworden is. Nu hebben beide zijden van het zwembad een top uitzicht en kunnen we de hele dag buiten doorbrengen, want er is genoeg schaduw om ons op de heetste delen van de dag tegen de zon te beschermen. Je hoeft niet meer de trap op en af ​​te rennen, ook boven kun je heerlijk luieren.

En terwijl ik aan het loungen ben, laat ik mijn ogen vallen op het ongeveer 100 vierkante meter betegelde terras rechts van het zwembad... dat nog geen doel heeft.... wat moet ik daar nou weer doen? Yoga? Bar? Spa? Vuurplaats? Iemand suggesties?

Ik hoop dat je het leuk vond om over deze makeover te lezen. Laat me weten wat je ervan vindt?